Het is weerzinwekkend wat er boven blijft komen over onveilig seksuele uitspattingen in onze wereld. En het is noodzakelijk. Want wat lang geheim onder tafels en lakens broeide, wordt eindelijk zichtbaar. De (bijna structureel ingebouwde) misbruiken bij de kerk, onthutsend nieuws over andere machtige viezeriken uit de media, de academische wereld, de politiek,… Het raakt ons los in onze onderbuik en we hebben dan ook makkelijk diep verontwaardigde meningen en oordelen klaar. Begrijpelijk. Maar het is wel zinvol om – na de onthutsing – ook eens te gaan kijken hoe we dit verder kunnen ontrafelen. Om dan te ontdekken dat het niet enkel gaat over de slachtoffers van de priesters en die andere geile klootzakken. We zijn àllemaal slachtoffer. Ieders seksuele onschuld is geroofd. En het is tijd om die terug te pakken. Tijd om de hand ‘onder’ de eigen boezem te steken.
We kunnen als maatschappij geen kant meer op, lijkt me. Zowel de ‘vrijheid’ van seksualiteit als de ‘beteugeling’ ervan leidt blijkbaar tot excessen waar geen zinnig volwassen mens voor zou kiezen. Zeker niet als maatschappelijke context om onze kinderen in te laten opgroeien. Maar dat IS het momenteel wel. Leven in onze maatschappij is fundamenteel seksueel onveilig: jongens vanaf 13 leren leven met porno als belangrijkste bron van seksuele opvoeding (en wat ‘leren’ ze daar…?); meisjes vanaf 13 moeten leren leven met het feit dat ze ‘prooi’ zijn. En al dit zijn we ergens ‘normaal’ beginnen vinden, daar moeten we dan maar mee leren omgaan?
De basis? Natuurlijk dat die priesters ‘ziek’ zijn geworden. Je stopt die oerkracht in je lijf niet zonder desastreuze gevolgen. Maar met vingers wijzen naar al die perverse of conservatieve anderen en dan denken dat we zelf aan de goede kant staan… Is dat niet wat te makkelijk? Hebben we de moed om te kijken naar wat hier eigenlijk aan de hand is – in essentie? Namelijk: dat we geen flauw idee hebben hoe om te gaan met onze seksuele energie op een gezonde, volwassen manier. Toch? We denken misschien dat we ‘seksueel bevrijd’ zijn, maar dat klopt natuurlijk voor geen meter.
Wat is seks? Het is een oerkracht die in de eerste plaats niet gaat over iets wat gebeurt tussen twee mensen. Seksuele kracht is levensenergie pur sang. Het is de scheppende stroom van het universum in je eigen bekken, en van daaruit in je eigen lijf en in je leven. En dan eventueel in relatie met iemand anders. Maar vooraleer we die energie al dan niet in verbinding met anderen brengen: hoe is onze relatie met die eigen seksuele onderstroom?
Mij heeft het jaren gekost om daar op een fijne, veilige manier terug in thuis te zijn – een weg die stevig versperd bleek door seksueel misbruik, en door heel wat bewuste en onbewuste overtuigingen geërfd van familiale en collectieve systemen. Het seksuele vrij in verbinding brengen met anderen, daar heb ik nog wat lengtes in af te leggen. Maar ondertussen kan ik wel zeggen dat de seksuele kracht een heerlijk brandend vuur is in mijn innerlijk systeem, iets wat me voedt en heelt van onderuit. En dat is echt fantastisch. Maar het verwart me ook. Ik bedoel: hoe komt het dat we dit niet meer kennen en kunnen in onze wereld?? Want het is het antwoord op zoveel zaken waarin we collectief verstrikt zitten.
Hoeveel mensen kunnen in alle integriteit zeggen dat ze een fijne, gezonde relatie hebben met die oerkracht, met hun seksuele organen, met hun bekkengebied, met hun hele lichaam als fijngevoelig stromende lijfelijkheid? Wie kan zeggen dat die echt lekker in z’n eigen vel zit, letterlijk en figuurlijk? Geen gezonde toegang hebben tot je seksuele bedding, snijdt je af van je eigen bronkracht.
En nee, ik wil het niet hebben over ‘leren masturberen’. Wel over zelfbeminning – op alle mogelijke vlakken. Maar dat… is blijkbaar taboe in onze wereld. Het is eigenlijk niet oké om van jezelf te houden, zéker niet inclusief je seksuele kracht. Zelfliefde… is taboedoorbrekend. En dàt is volgens mij het begin van de ommekeer waar we allemaal naar verlangen.
Daar besef in brengen lijkt me een eerste en noodzakelijke stap om veilig thuis te komen in de eigen innerlijke grond. En dan van daaruit te komen tot een belichaamd leven dat zoveel bruisender is. Want oh-my-god, er is zoveel méér mogelijk op seksueel vlak, kennis die dringend in het bredere bewustzijn mag worden gebracht. En het is ook bezig: enkele duizenden mensen leren bijvoorbeeld via cursussen als Vallei-orgasme en Taotraining hun relatie met hun levenskracht helemaal aan te zetten, ze leren de stap te zetten van ‘voortplantingsseksualiteit’ naar ‘transformatieseksualiteit’. Het is het begin van een omwenteling in ieders lijf en leven. Het is het begin van een maatschappij die seksueel veilig, gezond en wijs is.
Dan ontdekken we dat er héél andere ‘seksuele geheimen’ zijn die nu ook – eindelijk – aan het licht mogen komen. Zaken die werkelijk ‘medicijn’ zijn voor de onveilige, troebele wateren waar we ons als maatschappij in bevinden – en voor zoveel meer. Dan kunnen we schatten beginnen delven.