Wie ben ik

Ik moet een jaar of zes geweest zijn, toen nonkel Pat overleed. Grootnonkel eigenlijk. Niet dat ik een hechte band had met de man, maar de dood van nonkel Pat zette iets heel erg wezenlijks in gang, iets dat ik vandaag nog steeds aan het integreren ben.

"Iedereen gaat dus dood...? Mama, papa,... ik...?" Iets leek niet helemaal te kloppen "Maar... als ik dood ga, wie ben ik dan?" Nachten lag ik wakker van de vraag: "Wie ben ik?" En tot mijn grote fascinatie - en angst - merkte ik dat die vraag alles leek op te lossen, letterlijk. Ik ervaarde dat mijn lichaam, het bed, de lucht, de kamer, de gedachten, de angst,... allemaal van hetzelfde gemaakt waren, en dat ik ten diepste gewoon dàt was: het Zijn. Ik zag dat dit Zijn het enige was dat wezenlijk bestond en dat het tegelijkertijd zo ongelofelijk onwezenlijk was, zo licht, allesdoordringend en onvatbaar. Mijn verlangen om te ontdekken wie ik was, wierp me in de essentie van het Ene Zijn dat alles ondergrondde en oversteeg. Ik had toen nog niet genoeg innerlijk evenwicht om dit weten helemaal toe te laten, het maaide de grond weg onder een wereld die nog niet eens gevormd was. Ik herinner me nog de verbazing: "Hoe kan dat wat begint met een simpele vraag in mijn hoofd, eindigen met het uiteenvallen van alles wat bestaat?" De ervaring werd - met heel wat moeite - toegestopt; de waanzinnig buitensporige levendigheid die alles leek wakker te trillen, moest stollen. En - nadat ik daar min of meer in geslaagd was (naja, alsof dat ooit zou kunnen) - was dat het enige waar ik ooit wérkelijk naar verlangde, want het was het enige waarvan ik wist dat het werkelijk was. 

 

Zijnsvleugels

Een leven van zoeken en ont-dekken volgde, om beetje bij beetje te her-inneren. Om met vallen en opstaan te leren hoe ik toch ook die Zijnsvleugels kon ontvouwen, zonder onmiddellijk omver gewaaid te worden. Wat - uiteindelijk, na heel wat omzwervingen, na vele interessante hoogtes én laagtes - wilde zeggen: wortel schieten, hier, in deze aardse werkelijkheid, met al haar schijnbare beperkingen en ongemakken. Om mijn plek in te nemen in de wereld, in dit lichaam, om het allemaal te leren liefhebben en bewonen, waardoor ik kon beginnen doen waarvoor ik gekomen was. Want sinds ik de vraag was beginnen stellen, wist ik ook mijn belangrijkste bestemming: in een zwalpende slapende wereld, wil ik wijzen naar dat wat altijd wakker is; samen met anderen wil ik op ontdekking gaan om deze wakkerte almaar dieper toe te laten in het leven - mijn leven, dat van anderen, dat van de wereld. Om met zijn allen de transitie te maken naar een wereld die zo ongelofelijk veel meer klopt met de essentie van het leven. 

En dus: ondertussen is het heerlijk om mijn Zijnsvleugels te mogen uitslaan - wat onder andere betekent: dienstbaar aanwezig te zijn naar anderen, in de ontdekking van hùn vleugels... 

Praktijk De Levensboom

Praktijk De Levensboom, zo heet de coachingspraktijk die ik sinds september 2014 met hart en ziel aan het laten groeien ben. Het beeld van de levensboom is één van de krachtigste en meest betekenisvolle symbolen die ik ken; zowat al wat ik tegenkom in mijn praktijk, kan ik daar aan linken. Natuurlijk vooral: met kruin én wortels in aarde én hemel.

Naast mijn ongebreidelde nieuwsgierigheid naar deze diepere-hogere zin van het leven vanaf dat ik kon denken (zie wie ben ik?), en mijn eigen levenspad met àlle hoogtes en laagtes, zijn dit enkele van de ‘officiëlere’ mijlpalen die ik onderweg tegenkwam, zaken die mij mee gevormd hebben tot de coach die ik ben (en nog steeds word):

  • Taotraining - Parelbewustzijn, transformatieseksualiteit (Reinoud Eleveld) (2018 - heden)
    • Parelbewustzijn (2019 - 2020)
    • Compassieparel (2020 - 2021)
    • Advanced Training 'Koning Aap' (2023)
  • ART - The ART of Being Human. Authentic Relating Training.
    • Shadow Academy 1 & 2 (Authentic Relating, Christopher Gray & Ash Witham, 2021)
    • Level 1: The ART of Embodiment (2022); The ART of Intimacy (2023)
    • Level 2 (2023)
  • IFS - Internal Family System.
    • IFS Foundations (Dick Schwarz, 2022)
  • ACT: Acceptance and Commitment Therapy
    • ACT Basisopleiding (ACT Academy, 2020)
    • ACT for Trauma (Psychwire, Russ Harris, 2021)
    • ACT protocol (train de trainer) (ACT Academy, Saartje De Cock, 2021-22)
  • Focussing Niveau 1 (The Focussing Institute, Ingrid De Witte, 2021)
  • Transformatietraject – The New Life Teaching (Hilde Van Bulck) (2016-17)
  • Training voor Therapeuten en Coaches (Joke Oosters, Trust, Training & Therapie, 2016)
  • Realiseer je Dromen (Sonnevelt, 2015)
  • Jongerencoaching (Sonnvelt, 2015)
  • Shiatsu, basisopleiding (Internationale Shiatsu School, 2014)
  • Leerkracht Levensbeschouwing (Moraal) (2004 – heden)
  • Shamanisme / medicinale planten (Yanaboa, 2007 – 2013)
  • Be The Change (Yvonne & Rich Dutra St. John, 2014)
  • The New Teaching (Hilde Van Bulck, 2013)
  • Zijnsoriëntatie (Hans Knibbe, 2008-2010)
  • Non Violent Communication (Annick Nölle, 2008)
  • Staflid Leerhuis Brussel (Sudburyschool) (2007 – 2009)
  • Filosoferen Met Kinderen / Jongeren (Zeno, 2004 – 2007)
  • Filosofie, Master (VUB, 2003)

Laagtevrees

       

eigen-aardig autobiografisch reisverslag

 

Ik was aan't lanterfanten

toen ik zag een zaad dat liep.

'Ik wil mij niet planten!'

Dacht ik dat het riep.

 

Ik ging er achterna,

geboeid door de natuur.

Op m'n blote voeten

en zin in avontuur.

 

Ik zei: “Ik wil niks zeggen

maar ik doe het dan toch maar.

Hoe zal ik het uitleggen.

'k Vind het een beetje raar.

 

Maar een zaad dat loopt, bestaat niet.

Dus ik steek je in de grond.

Kom hier lief zaadje, vrees niet.

De aarde in, met uw kont.”

 

“Maar 't is daar veel te donker.

En ik durf niet te verdwijnen.

Wil jij niet met me meegaan

om daar wat licht te schijnen?”

 

 

 

 

Ik wist even niet wat zeggen.

Wat moest ik met dit zaad?

“Als't maar niet te lang duurt.”

Zei ik na kort beraad.

 

Dus we zochten een goed plekje,

natte mulle grond.

Waar we zakten in de aarde.

Waar de duisternis ons vond.

 

't Zaad riep: “Oh ik schiet!”

en trof me in mijn hart.

Ik dacht: “Nu ga ik sterven.

Het mag stoppen voor mijn part.”

 

Maar mijn hart leek wel te groeien

en kreeg ellenlange handen.

Het begon neerwaarts te roeien,

naar onderaardse landen.

 

De grond opende zijn deuren.

Ik wist niet wat ik zag.

Wortels werden vleugels.

Boven hoorde ik gelach.

 

“Bedankt voor al het licht,

daar beneden in de grond!”

Ik genoot mee van het zicht

door de boom die in mij stond.