TRAUMA-INTEGRATIE

VEILIGHEID * HER-INNERING * HELING

Verwelkom je gekwetste (kind)stukken terug thuis.

Trauma is een groot en beladen woord, maar in feite is het heel gewoon deel van het leven. Leven betekent gekwetst worden – fysiek of psychisch – ook door hele kleine schijnbaar onbenullige zaken. Zeker als opgroeiend kind heb je nog onvoldoende buffer ontwikkeld om je te beschermen en kunnen bepaalde gebeurtenissen – zeker ook gedragingen en patronen van je opvoeders – diepe sporen nalaten. Wanneer je gekwetst wordt, ben je meestal even van slag. En dan sta je weer op, je recht je rug, klopt het stof van je kleren en je gaat weer verder. Want zo gaat dat wanneer je pijn hebt: je bent flink, je zet je erover. Toch?

Ja en neen. Het is natuurlijk goed – zelfs levensnoodzakelijk – om op bepaalde momenten niet ondergedompeld te geraken in pijnen, je zou er werkelijk in kunnen verdrinken. Maar het ding is: ongeheelde (psychische) pijnen verdwijnen niet zomaar. Je kunt ze wel (voor een tijdje) wegstoppen en (in zekere zin zelfs letterlijk) bevriezen. Maar het is dan ook zo dat een bepaald deel van je levensstroom ophoudt met stromen en dat er iets in je leven zal stagneren. Dikwijls wil dit ook zeggen dat je bepaalde patronen gaat ontwikkelen (in de hoop) om niet met deze pijnen om te moeten gaan. Patronen die je een tijdje lijken te helpen, maar die er na verloop van tijd voor zorgen dat je jezelf in de knoop legt, zonder dat je nog weet hoe het verder moet.

Het leven is echter ongelofelijk intelligent: het heeft een vanzelfsprekend en intrinsiek verlangen om zichzelf te vernieuwen, om te helen en het gaat je net brengen tot die bevroren, afgesneden en verloren stukken van je eigen stroom. Opnieuw en opnieuw zul je geconfronteerd worden met die aspecten die jou ervan weerhouden ten volle in het leven te staan – tot je er compleet hopeloos van wordt, omdat je niet weet hoe dit te transformeren. Hét signaal bij uitstek dat je stoot op een verloren en gekwetst oud stuk dat verlangt om opnieuw geïntegreerd te worden, is een ‘trigger’. Er gebeurt iets, iemand zegt of doet iets (niet), er is een zin, een scene in een film, een gedachte, een geur, … en plots voel je hoe je emoties het over willen nemen: je bent getriggerd en je gaat in overdrive. Je gaat je dan dikwijls afreageren op dat wat die trigger in jouw geactiveerd heeft – je beschuldigt je partner / kind / ouder / baas / … Of je schiet in een ander patroon om niet werkelijk te moeten voelen – je gaat (suiker) eten, drinken, roken, binge-watchen… Waar vanzelfsprekend allemaal niets mis mee is. Maar dan ga je wel voorbij aan de ongelofelijk krachtige potentie die in dergelijke intense momenten verborgen zit.

Niemand heeft ons ooit geleerd hoe we de uitnodigingen van deze ‘innerlijke hitte’ kunnen gebruiken om terug onze heelheid te her-inneren. Trauma-integratie is een heel erg veilige en krachtige manier om net dat te doen. Het biedt een structuur aan waarbinnen je stap voor stap begeleid wordt in het voelen, ontmoeten en terug helemaal verwelkomen van deze afgesplitste (kind)stukken. Ik maak o.a. gebruik van meditatie en visualisatie om in alle sereniteit het proces van innerlijke heelwording te faciliteren, maar je hoeft zelf geen ervaring te hebben met meditatie of wat dan ook. Het is mijn verantwoordelijkheid – en zelfs eer – om de veilige bedding en structuur te bieden waarbinnen jij alles kunt verwelkomen wat je ooit hebt achtergelaten.

Stappenplan?

Vanzelfsprekend bestaat er geen quick-fix of eenduidig stappenplan, maar er zijn zeker zinvolle ankers en fundamenten die dienstbaar kunnen zijn aan jouw heelwording. Als je verlangt om dit grondwerk te doen, installeren we eerst de ‘veilige haven’ door middel van een uitgebreide meditatie. Dat is de innerlijke ruimte waarvan we dan verder kunnen beginnen integreren. Van daaruit kunnen we verder verkennen en invoelen wat nodig is, sessie per sessie.

Ik inspireer me voor het concept van Trauma-integratie o.a. op:

  • The Completion Proces – Teal Swan
  • The Presence Proces – Michael Brown
  • Radical Inquiry – John Mark Stroud
  • The Healing Journey – Brandon Bays
  • De Niet-Herkende Boeddha – Hans Knibbe
  • De Herontdekking van het Ware Zelf – Ingeborg Bosch